لذت های فانی و زود گذر …
مطلب دیگر :
انسان ، عاشق دیوانه
بزرگ‌ترین درد اینجاست که با وجود احسان پروردگار متعال، آنچه که در وجود ما هست و ما قابل این هستیم که آن را ظهور دهیم با تنبلی و سستی و عدم #محاسبه شب و #مراقبه در روز و دقت نکردن از دست بدهیم.
یکی از دعاها این است ”
اللهم ما عرفتنا من الحق فحملناه”
یعنی تو حق را به ما شناساندی. خدا چه طور حق را شناسانید؟
آیا ما رفتیم کسب کنیم؟ نه! در فطرت درونی ما بوده است؛ فقط باید یک ذره در عالم اختیار تلاش کنیم و در ظرفی که خدا قرار داده است قرار بگیریم: ظرف حضور، ظرف حضور آن حقیقت است.
از خدای تبارک تعالی درخواست کنیم آن حقی که به ما شناسانده، تحملش را هم به ما بدهد. ظرفیت حملش را هم به ما بدهند،
آیا بدون توجه به قابلیت وجودی ما می‌شود حق به آن عظمت را به ما بدهد؟
نکته خیلی مهم اینجاست که انسان بالقوه خلیفة الله است.
یک مقامی را داراست که فرمود فقط یک #عاشق و دیوانه آن را قبول می‌کند.
یک موجودی این را قبول می‌کند که ” انه کان ظلوما جهولا ” باشد؛ یعنی یک عاشق خراباتی فقط آن را قبول می‌کند. آخر یک عاقل که این را قبول نمی‌کند، هیچ موجودی زیر بار این مسئولیت عظیم نرفت، ولی این انسان جاهل و نادان رفت و مردانه قبول کرد. خدا هم کمکش خواهد کرد تا این را حمل کند و این را ظهور بدهد.
در طول تاریخ غیر از انبیا و ائمه، تعداد زیادی از کمّل اولیای الهی بودند که توانستند این مسئولیت سنگین را حمل کنند و تا آنجا که حضرت باری تعالی خواسته بود آن را ظهور بدهند، خوش به حالشان و ما هم آرزویمان همین است؛ لذا…(ادامه مطلب کلیک کنید)
(سایت دیگر : معرفت نفس )
