فیض کاشانی در کتابش روایتی از علی علیه‌السلام نقل می‌کند که:«برای وجود مقدس حضرت حق شرابی است مخصوص اولیایش، چون بنوشند مست شوند و چون مست گردند به نشاط آیند و چون به نشاط آراسته شوند، پاکیزه گردند و چون پاکیزه شوند، ذوب گردند و چون ذوب گردند، از تمام شوائب خالص شوند و چون خالص شوند، عاشقانه در طلب آیند و چون بطلبند، بیابند و چون بیابند، واصل گردند و چون واصل گردند، متصل شوند و چون متصل شوند بین آنان و محبوبشان فرقی نماند.» (الحقائق في محاسن الأخلاق، ص۱۷۸)
ما شنیدیم که بین حبیب و محبوب حائل و حجاب نمی‌ماند، یعنی عاشق می‌تواند معشوق خود را رؤیت کند، ولی اینجا على علیه‌السلام می‌فرمایند: بین حبیب و محبوب فرقی نمی‌ماند، می‌شود همان روح الله ، همان وجه الله که « كل شيء هالك إلا وجهه».
همه باید تلاش کنیم این وجه الهی را در خودمان ظهور بدهیم، این وجه الهی می‌شود همان حقیقت، یک حقیقت بیشتر در همه عالم وجود ندارد، آن هم حضرت باری‌تعالی است.
استاد غفاری، کتاب ظهور عشق، ص۶۰.
برای آگاهی بیشتر این مطلب را هم بخوانید: انسان ، عاشق دیوانه
.
.
.
کانال استاد غفاری : ایتا ، سروش ، بله ، گپ ، تلگرام ، آپارات
پیج استاد غفاری : اینستاگرام