? برکت در ماه رمضان یعنی هیچ دری به رویت بسته نیست
? سالکی که تشنه نباشد به جایی نمی‌رسد(تشنگی واقعی عطش رسیدن به مقامات معنوی است)
✅ در مهمانی خدا توجهت فقط به میزبان باشد
❤️ از فراق خدا اشک بریز
قسمتی از متن کتاب قرآن و فطرت ، آیت الله سعادت پرور ( رحمه الله )
مقدمه
بر انبيا و اوصيا – عليهم السلام – و تابعین واقعی آنان – که از شناسایی الهی بهره ها دارند – پوشیده نیست که خداوند متعال تمام مظاهر عالم هستی و دو جهان را بر فطرت توحیدی و اسما و کمالات خود ظهور داده و آراسته است، البته هر مظهری، به اقتضای مظهريتش از اسما و کمالات او سبحانه بهره مند می باشد؛ ولی انسان، چون تكوينا و فطرتا از تمام اسما و کمالات حضرتش – تبارک و تعالی – به نص كتاب الهی – که می فرماید: وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا [بقرۀ31] (و [خدا] همه ی [معانی] نام ها را به آدم آموخت.) فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ[سورة الروم 30] ؛ (همان سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است.).
نه تنها در عالم خاکی، بلکه در عوالم و خلقت های تنزلی نوری نیز از تمام آن اسماء و كمالات، فطرتا بهره مند می باشد، لذا هنگامی که در تمثلات نوری اش، به وی امانت عرضه شد، از حمل تمام اسمای الهی، ابا نداشته که می فرماید: حَمَلَها الاِنسانُ [سورة الأحزاب 72]. (ولی انسان آن را برداشت.) و چون از وی در عوالم تجردی نوری اش، میثاق و پیمان گرفت، قبول کرد و به: وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ [سورة الأعراف 172] ، (و ایشان را به خودشان گواه ساخت که آیا من پروردگار شما نیستم؟)، بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا [سورة الأعراف 172] (گفتند: چرا، گواهی دادیم.) گفت، ولی هنگامی که در آخرین سیرش، به عالم خاکی آمد، حمل امانت و اقرار به ربوبیت الهی را (جز انبیا و اوصیا – عليهم السلام-) فراموش نمود …
ثبت دیدگاه