انسان بالقوه خلیفة الله است. یک مقامی را داراست که فرمود فقط یک عاشق و دیوانه آن را قبول میکند. یک موجودی این را قبول میکند که ” انه کان ظلوما جهولا ” باشد
عالم، عالم عشق است. عالم، عالم محبت است. چرا خود را از محبت و عشق الهی محروم کنیم؟
خوفی که در آن غم عشق متولد میشود زیباست. در مراحل بالا به خشیت معنا میشود.
همین که شما خدا را یاد کردی، خداوند بیجواب نمیگذارد. او خودش لذت و محبت را به بندهاش یاد داده است. ابتدا او سراغ ما آمده و صدا زده است.
کسانی که مرتب از امام حسین علیهالسلام میگویند، بدانند اگر ملاقاتی در این دنیا صورت نگیرد، در آن دنیا خبری نیست.
امام صادق علیهالسلام میفرمایند: ما مأموریت داریم چشم باطن شما را باز کنیم .
ثارالله یعنی آن کسی که در تمام عالم، ساری و جاری است و حیات معنوی همه موجودات به اوست. اگر او نباشد، هیچ حیاتی در عالم نیست و خدای متعال با اوست که جلوه کرده و به موجودات و مخلوقات خودش حیات میبخشد.
زینب سلاماللهعلیها ما را دعوت میکند به گفتن: «ما رأیت إلا جمیلا؛ جز زیبایی ندیدم». در مشکلات هم بگوییم: «ما رأيت إلا جمیلا» خواهرم به بداخلاقی شوهرت بگو: «ما رأيت إلا جميلا.» برادرم تو هم در تمام سختیها بگو: «ما رأيت إلا جمیلا»
«طی کردن ره صد ساله، در یک سال» این است که انسان به آن انقطاع برسد؛ منقطع از نیرو، فهم ، حرکت، ذکر و همه چیز خودش بشود! وقتی که منقطع شد، او را میخواهند و میبرند.