طی کردن راه صد ساله در یک سال چگونه ممکن است؟ آیت الله غفاری در کتاب ساقی عشق می‌فرماید: سالک را آن قدر امتحان می‌کنند تا از خود بی خود شود و دیگر خودش را نبیند! تا از همه چیز خودش، نیرو و توان خودش، اشک و تضرع خودش و حتی از اینکه می‌تواند خودش را عبور بدهد، منقطع شود.
✅ او باید از این گمان که «خودش توانسته از این کوه‌ها عبور کند»، خالی شود؛ آن قدر خدای تبارک و تعالی سالک را به امتحانات مبتلا می‌کند که بالاخره مجبور شود لنگ بیندازد و بگوید: «خدایا! من هیچ کاری نمی‌توانم بکنم!»
❤️ خدا در این ابتلائات و فشارها، اولا سالک را متوجه می‌کند که تا اینجا هم که آمده‌ای، کار ما بود! و بعدش هم متوجهش می‌کند که تو هيچ نداشتی و اگر هم توانستی قدمی از قدم برداری و مراحلی را طی کنی، آن هم به خاطر نسیم‌ها و جذبه‌های رحمانی ما بوده است و اگر ما لطف و عنایت خودمان را قطع می‌کردیم، همان اول، نابود شده بودی! رمز موفقیت سالک این است که به اینجا برسد.
?لذا «طی کردن راه صد ساله، در یک سال» این است که انسان به آن انقطاع برسد؛ منقطع از نیرو، فهم ، حرکت، ذکر و همه چیز خودش بشود! وقتی که منقطع شد، او را می‌خواهند و می‌برند.
? استاد غفاری، کتاب ساقی عشق، صفحه۲۸.