امام صادق علیهالسلام میفرمایند: هر کس گناهی را مرتکب شود تا هفت ساعت از روز به او مهلت داده میشود.
«یا من يعطى من لم يسأله ومن لم يعرفه»؛ یعنی ای بندهام! من به همه عنایت دارم؛ حتی به کسانی که از من درخواست نمیکنند و اصلا مرا نمیشناسند.
در مورد «همه خير آخرت» غیر از تجلی خود باری تعالی، چیز دیگری را نمیتوان تصور کرد؛ یعنی بزرگترین خیر آخرت برای ما این است که محل تجلی حضرت حق بشویم.
«أعطني بمسألتی ایاک جمیع خیر الدنيا وجميع خير الاخرة»؛ خدا این حقیقت را به معصوم میگوید تا او هم با زبان دعا، به من و شما بگوید.
سالک هم وقتی سلوک را شروع میکند و دستوراتی را میگیرد، باید به آنها پایبند باشد و در سلوک صبر و مراقبه داشته باشد، اما اگر دستورات را جدی نگیرد و یا رها کند، مثل آن تخم مرغی میشود که هم جوجه نشده و هم مزیتهای قبلی خود را از دست داده است.
هر وقت به منبر میروی حتما قبلش از خدا و رسولش و ائمه هدی علیهمالسلام خاصه امام زمان(عج) اذن بگیر بعد بر منبر بنشین، یعنی همهاش را به آنها بسپار، اذن یعنی شما باید با مخاطبین حرف بزنی من هیچ کارهام.
فكاَنَّما قَطَعُوا الدُّنْيا اِلَی الاْخِرَةِ وَ هُمْ فيها، فَشاهَدُوا ماوَراءَ ذلِك،
گويی رابطه خود را با دنيا بريده و در آخرت هستند و آنچه را بعد از دنياست مشاهده میكنند،
اگر این باور بیاید که خدا تفضل، کرم و احسان دارد، همه چیز میگیریم، ولی چون باور نیامده به اندازهای که باور داریم میگیریم و هرچند باور داریم، ولی باورها کوچک است و باید بالا ببریم ، اگر بالا بردیم به همه چیز میرسیم.
حمد واقعی همین است که احساس عجز کنی که نمیتوانی در برابر نعمتهای من شکرگزار باشی.
گناه تنها مانع شهود ملکوت هست. چون ماده نمیتواند حجاب و مانع ملكوت باشد. اصلا ماده، مرتبهای از ظهور همان ملکوت است.